vefasiz seviyorsun sonunu düsünmeden iyi ve kötüyu unutuyorsun tek onun adini tasiyorsun seve seve bitiyorsun hep hatasinda affetiyorsun sevdini kaybetmek istemiyorsun bütün yaptiklarini görmek istemiyorsun birde bakmissin o seni unutmus o seni sevmiyormus o seni düsünmüyormus bile aci o kadar büyük oluyor ki hayatin anlamini görüyorsun aglayip aglayip süzülüyorsun toprak olup ölüyorsun o da bir kus gibi ucuyor gidiyormus sevgiyi bir kabus olarak görüyorsun ve gercek hayata dönüyorsun